pogrzeby gdańsk Cmentarze stały się w XIX
Historia i prehistoria
Grób skrzynkowy na stanowisku archeologicznym wchodzącym w obszar chroniony ścieżki lichenologiczno-kulturowej w Leśnie
Ludy zajmujące tereny obecnej Polski, podobnie jak i w innych częściach Europy przed wiekiem X wznosiły najczęściej groby megalityczne, skrzynkowe, komorowe, kurhany lub w formie kamiennych kręgów. Znaczna liczba zachowanych kurhanów (wznoszonych w okresie II-III w. n.e. przez Gotów) znajduje się obecnie w pobliżu miejscowości Odry, Leśno czy Węsiory. Złożenia ciała lub prochów zmarłego do grobu poprzedzały stosowne dla danego okresu obrzędy pogrzebowe.
Inne podziały wyróżniają groby: całopalne, ciałopalne, szkieletowe, szybowy i inne.
Wraz z przyjęciem w roku 966 chrześcijaństwa w Polsce pojawiły się nowe formy pochówku. Symbolem oznaczającym grób stał się niewielki kopiec, na którym umieszczany jest krzyż. W czasach nowożytnych przyjęło się oznaczanie grobu płytą nagrobkową, najczęściej z imieniem i nazwiskiem osoby zmarłej, a także z datą jej narodzin i śmierci. Z kultury greckiej zapożyczony został zwyczaj umieszczania na nagrobkach krótkich utworów poetyckich (epitafiów) mających przypomnieć żywym o losach zmarłego.
Cmentarze stały się w XIX wieku szczególnie ważnym miejscem w Polskiej kulturze. Tradycja powstań skłaniała do okazywania patriotycznego przywiązania do ich zmarłych ofiar. Groby stały się ważnym miejscem publicznej manifestacji poglądów Polaków.
Bardzo liczna diaspora żydowska w Polsce przez stulecia otaczała czcią groby swoich przodków. Na cmentarzach żydowskich oznaczano je macewami oraz dziełami judaistycznej sztuki sakralnej. Po holokauście groby żydowskie popadły w zapomnienie i wiele z nich zostało zniszczonych. Po roku 1989 organizacje z Izraela prowadzą działania na rzecz odrestaurowania grobów ich przodków na terenie RP.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Gr%C3%B3b
Nekropola również nekropolia
Nekropola również nekropolia (gr. ??????????, nekropolis ?? miasto umarłych) ? starożytny lub wczesnochrześcijański cmentarz usytuowany w pobliżu miasta, lub też inny stary cmentarz o dużej powierzchni, zwłaszcza taki, na którym pochowani są członkowie znanych rodów i ludzie sławni1.
Okazałe nekropole z gigantycznymi grobowcami (np. piramidy, mastaby) zakładano w Egipcie i w Chinach. W Grecji i Rzymie ciągnęły się one wzdłuż dróg (np. wzdłuż Via Appia).
Nekropole mogły mieć formy:
podziemne ? katakumby
naziemne ? jako zgrupowanie grobowców, mauzoleów
grzebalne ? o grobach wykopanych w ziemi i oznaczonych nagrobkami
skalne
Obecnie terminu tego używa się także w odniesieniu do nowożytnego lub nawet współczesnego cmentarza otoczonego szczególnym kultem1.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Nekropola
W niektórych kulturach do grobu
Grób ? nisza wykopana w ziemi (grób ziemny), wykuta w skale (grób skalny) lub fragment groty (katakumby), w którym podczas pochówku składane są szczątki zmarłego.
W niektórych kulturach do grobu chowa się ciało, w innych umieszcza się tam skremowane prochy. Groby oznaczane są czasami symbolami religijnymi bądź wytworami sztuki mającymi określać rangę zmarłego. W wielu kulturach nad grobem wznosi się nagrobki. W niektórych religiach groby nie istnieją. W innych otacza się je szczególną czcią uważając za świętość. Wierni na grobach liderów religijnych budują czasami świątynie. W niektórych kulturach do grobów oprócz ciał składane są zwierzęta lub inne przedmioty mające służyć zmarłemu w zaświatach. Pojawiają się też niezależne groby zwierząt.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Gr%C3%B3b