Technologia wytwarzania aluminium
Parę słów o wytwarzaniu tego co skrawamy, w końcu skądś trzeba brać materiał, czyż nie? Wikipedia z pomocą:
Aluminium głównie pozyskuje się z boksytu. Urobek z kopalni trafia do zakładu wzbogacania, w którym boksyt przetwarza się w tlenek glinu. Pierwszymi operacjami są:
rozdrobnienie rudy do konsystencji piasku w młynie kulowym,
ekstrakcja tlenku glinu w trakcie procesu Bayera, w którym zmielony boksyt miesza się z wapnem palonym i wodorotlenkiem sodu.
Produkt umieszcza się w ciśnieniowych zbiornikach i podgrzewa się do 240 °C, w efekcie czego powstaje glinian sodu. Po odseparowaniu nierozpuszczalnych zanieczyszczeń od glinianu sodu w zbiornikach grawitacyjnych przeprowadza się hydrolizę. W obecności zarodków krystalizacji wytrąca się wodorotlenek glinu, który w procesie kalcynacji przeprowadza się w tlenek glinu.
W elektrolitycznym procesie Halla-Heroulta tlenek glinu zostaje przetworzony w wolny metal w wyniku:
rozpuszczenia tlenku glinu w elektrolicie, którym jest stopiony kriolit o temperaturze ponad 900 °C,
zanurzenia grafitowej anody do wanny i prowadzenia elektrolizy prądem o natężeniu setek tysięcy amperów.
Powstający metal opada na dno wanny w postaci płynnej i jest sukcesywnie usuwany.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Aluminium
Obróbka frezem - rzeźbienie w metalu
Wykonując modele na frezarkach CNC, należy posiadać sporą wiedzę o narzędziu którego używamy. Samo sprawienie by dany projekt został przyjęty przez oprogramowanie maszyny, często nie wystarcza by osiągnąć pożądany efekt.
Posługując się ploterem frezującym, mimo zadziwiającej technologii jego wykonania, nie możemy zapominać że jest to tylko bezmyślne urządzenie. Jeżeli karzemy mu frezować coś, czego nie będzie w stanie i tak spróbuje, nie zastanowi się nad tym dwa razy. Dlatego właśnie musimy zwrócić uwagę, czy ustawiony przez nas program frezując jest wykonalny przy danej głowicy frezującej i skrawanym materiale.
Zdawać by się to mogło oczywiste i nie warte wzmianki, ale jeśli zapomnimy o tym choć raz, możemy "usmażyć" całą maszynę, która jednak do tanich na pewno nie należy.
Honownica - co to takiego?
Honownica - obrabiarka służąca do honowania, tzn. obróbki wykańczającej bardzo dokładnych powierzchni (najczęściej otworów), w których wymagana jest wielokierunkowa struktura powierzchni (np. cylindry silników spalinowych), co bardzo trudno jest osiągnąć np. poprzez szlifowanie otworów.
Budowa i zasada działania
Honownica składa się z: korpusu, układu napędowego, wrzeciona, oraz przegubowo przymocowanego do niego narzędzia. Narzędziem stosowanym do honowania jest głowica wyposażona na obwodzie od trzech do dwunastu osełek. Podczas gładzenia głowica połączona przegubowo z wrzecionem obrabiarki wykonuje ruch obrotowy oraz ruch posuwisto-zwrotny. Skojarzenie tych ruchów powoduje, że każde ziarno osełki zakreśla linię śrubową. Prędkość obrotowa głowicy nie powinna być wielokrotnością podwójnych posuwów głowicy, mamy wtedy pewność, że każde ziarno osełki nie trafi na te same tory obróbki. Najczęściej spotyka się honownice z posuwem ręcznym, wtedy najlepsze efekty przynosi obróbka z licznymi zmianami prędkości posuwu.
Poza honownicami do otworów są także spotykane honownice do powierzchni płaskich, stożków, powierzchni sferycznych i wałów.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Honownica